غلب

See also: غلت, علت, and علب

Arabic

Etymology 1.1

Morphologically from the root غ ل ب (ḡ l b).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣa.la.ba/

Verb

غَلَبَ • (ḡalaba) I (non-past يَغْلِبُ (yaḡlibu), verbal noun غَلَب (ḡalab) or غَلْب (ḡalb) or غَلَبَة (ḡalaba) or مَغْلَب (maḡlab) or مَغْلَبَة (maḡlaba) or غَلَابِيَة (ḡalābiya) or غُلُبَّى (ḡulubbā) or غِلِبَّى (ḡilibbā) or غُلُبَّة (ḡulubba) or غَلُبَّة (ḡalubba))

1. to conquer, to defeat, to overcome, to surpass, to vanquish [with accusative or عَلَى (ʕalā) ‘someone/something’]
   • The Quran, 30:2-3:

     غُلِبَتِ الرُّومُ فِي أَدْنَى الْأَرْضِ وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِم سَيَغْلِبُونَ

     ḡulibati ar-rūmu fī ʔadnā l-ʔarḍi wahum min baʕdi ḡalabihim sayaḡlibūna

     the Byzantines have been defeated in the land closest [to us], but after their defeat they will conquer

2. to seize [with accusative or عَلَى (ʕalā) ‘someone/something’]
3. to snatch, to steal [with accusative ‘something’ and عَلَى (ʕalā) ‘from someone’]
4. (intransitive) to prevail [with عَلَى (ʕalā) ‘in something’]
5. (intransitive) to be likely
6. (transitive) to use every effort to persuade

Conjugation

Conjugation of غَلَبَ (I, sound, a ~ i, full passive, verbal nouns غَلَب, غَلْب, غَلَبَة, مَغْلَب, مَغْلَبَة, غَلَابِيَة, غُلُبَّى, غِلِبَّى, غُلُبَّة, غَلُبَّة)

verbal noun الْمَصْدَر						غَلَب, غَلْب, غَلَبَة, مَغْلَب, مَغْلَبَة, غَلَابِيَة, غُلُبَّى, غِلِبَّى, غُلُبَّة, غَلُبَّة ḡalab, ḡalb, ḡalaba, maḡlab, maḡlaba, ḡalābiya, ḡulubbā, ḡilibbā, ḡulubba, ḡalubba
active participle اِسْم الْفَاعِل						غَالِب ḡālib
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَغْلُوب maḡlūb
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	غَلَبْتُ ḡalabtu	غَلَبْتَ ḡalabta	غَلَبَ ḡalaba		غَلَبْتُمَا ḡalabtumā	غَلَبَا ḡalabā		غَلَبْنَا ḡalabnā	غَلَبْتُمْ ḡalabtum	غَلَبُوا ḡalabū
	f		غَلَبْتِ ḡalabti	غَلَبَتْ ḡalabat			غَلَبَتَا ḡalabatā			غَلَبْتُنَّ ḡalabtunna	غَلَبْنَ ḡalabna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَغْلِبُ ʔaḡlibu	تَغْلِبُ taḡlibu	يَغْلِبُ yaḡlibu		تَغْلِبَانِ taḡlibāni	يَغْلِبَانِ yaḡlibāni		نَغْلِبُ naḡlibu	تَغْلِبُونَ taḡlibūna	يَغْلِبُونَ yaḡlibūna
	f		تَغْلِبِينَ taḡlibīna	تَغْلِبُ taḡlibu			تَغْلِبَانِ taḡlibāni			تَغْلِبْنَ taḡlibna	يَغْلِبْنَ yaḡlibna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَغْلِبَ ʔaḡliba	تَغْلِبَ taḡliba	يَغْلِبَ yaḡliba		تَغْلِبَا taḡlibā	يَغْلِبَا yaḡlibā		نَغْلِبَ naḡliba	تَغْلِبُوا taḡlibū	يَغْلِبُوا yaḡlibū
	f		تَغْلِبِي taḡlibī	تَغْلِبَ taḡliba			تَغْلِبَا taḡlibā			تَغْلِبْنَ taḡlibna	يَغْلِبْنَ yaḡlibna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَغْلِبْ ʔaḡlib	تَغْلِبْ taḡlib	يَغْلِبْ yaḡlib		تَغْلِبَا taḡlibā	يَغْلِبَا yaḡlibā		نَغْلِبْ naḡlib	تَغْلِبُوا taḡlibū	يَغْلِبُوا yaḡlibū
	f		تَغْلِبِي taḡlibī	تَغْلِبْ taḡlib			تَغْلِبَا taḡlibā			تَغْلِبْنَ taḡlibna	يَغْلِبْنَ yaḡlibna
imperative الْأَمْر	m		اِغْلِبْ iḡlib			اِغْلِبَا iḡlibā				اِغْلِبُوا iḡlibū
	f		اِغْلِبِي iḡlibī							اِغْلِبْنَ iḡlibna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	غُلِبْتُ ḡulibtu	غُلِبْتَ ḡulibta	غُلِبَ ḡuliba		غُلِبْتُمَا ḡulibtumā	غُلِبَا ḡulibā		غُلِبْنَا ḡulibnā	غُلِبْتُمْ ḡulibtum	غُلِبُوا ḡulibū
	f		غُلِبْتِ ḡulibti	غُلِبَتْ ḡulibat			غُلِبَتَا ḡulibatā			غُلِبْتُنَّ ḡulibtunna	غُلِبْنَ ḡulibna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُغْلَبُ ʔuḡlabu	تُغْلَبُ tuḡlabu	يُغْلَبُ yuḡlabu		تُغْلَبَانِ tuḡlabāni	يُغْلَبَانِ yuḡlabāni		نُغْلَبُ nuḡlabu	تُغْلَبُونَ tuḡlabūna	يُغْلَبُونَ yuḡlabūna
	f		تُغْلَبِينَ tuḡlabīna	تُغْلَبُ tuḡlabu			تُغْلَبَانِ tuḡlabāni			تُغْلَبْنَ tuḡlabna	يُغْلَبْنَ yuḡlabna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُغْلَبَ ʔuḡlaba	تُغْلَبَ tuḡlaba	يُغْلَبَ yuḡlaba		تُغْلَبَا tuḡlabā	يُغْلَبَا yuḡlabā		نُغْلَبَ nuḡlaba	تُغْلَبُوا tuḡlabū	يُغْلَبُوا yuḡlabū
	f		تُغْلَبِي tuḡlabī	تُغْلَبَ tuḡlaba			تُغْلَبَا tuḡlabā			تُغْلَبْنَ tuḡlabna	يُغْلَبْنَ yuḡlabna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُغْلَبْ ʔuḡlab	تُغْلَبْ tuḡlab	يُغْلَبْ yuḡlab		تُغْلَبَا tuḡlabā	يُغْلَبَا yuḡlabā		نُغْلَبْ nuḡlab	تُغْلَبُوا tuḡlabū	يُغْلَبُوا yuḡlabū
	f		تُغْلَبِي tuḡlabī	تُغْلَبْ tuḡlab			تُغْلَبَا tuḡlabā			تُغْلَبْنَ tuḡlabna	يُغْلَبْنَ yuḡlabna

Etymology 1.2

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣal.la.ba/

Verb

غَلَّبَ • (ḡallaba) II (non-past يُغَلِّبُ (yuḡallibu), verbal noun تَغْلِيب (taḡlīb))

1. (transitive) to render victorious, to let get the upper hand, to cause to triumph [with accusative ‘someone’ and عَلَى (ʕalā) ‘over someone/something’]

Conjugation

Conjugation of غَلَّبَ (II, sound, full passive, verbal noun تَغْلِيب)

verbal noun الْمَصْدَر						تَغْلِيب taḡlīb
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُغَلِّب muḡallib
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُغَلَّب muḡallab
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	غَلَّبْتُ ḡallabtu	غَلَّبْتَ ḡallabta	غَلَّبَ ḡallaba		غَلَّبْتُمَا ḡallabtumā	غَلَّبَا ḡallabā		غَلَّبْنَا ḡallabnā	غَلَّبْتُمْ ḡallabtum	غَلَّبُوا ḡallabū
	f		غَلَّبْتِ ḡallabti	غَلَّبَتْ ḡallabat			غَلَّبَتَا ḡallabatā			غَلَّبْتُنَّ ḡallabtunna	غَلَّبْنَ ḡallabna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُغَلِّبُ ʔuḡallibu	تُغَلِّبُ tuḡallibu	يُغَلِّبُ yuḡallibu		تُغَلِّبَانِ tuḡallibāni	يُغَلِّبَانِ yuḡallibāni		نُغَلِّبُ nuḡallibu	تُغَلِّبُونَ tuḡallibūna	يُغَلِّبُونَ yuḡallibūna
	f		تُغَلِّبِينَ tuḡallibīna	تُغَلِّبُ tuḡallibu			تُغَلِّبَانِ tuḡallibāni			تُغَلِّبْنَ tuḡallibna	يُغَلِّبْنَ yuḡallibna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُغَلِّبَ ʔuḡalliba	تُغَلِّبَ tuḡalliba	يُغَلِّبَ yuḡalliba		تُغَلِّبَا tuḡallibā	يُغَلِّبَا yuḡallibā		نُغَلِّبَ nuḡalliba	تُغَلِّبُوا tuḡallibū	يُغَلِّبُوا yuḡallibū
	f		تُغَلِّبِي tuḡallibī	تُغَلِّبَ tuḡalliba			تُغَلِّبَا tuḡallibā			تُغَلِّبْنَ tuḡallibna	يُغَلِّبْنَ yuḡallibna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُغَلِّبْ ʔuḡallib	تُغَلِّبْ tuḡallib	يُغَلِّبْ yuḡallib		تُغَلِّبَا tuḡallibā	يُغَلِّبَا yuḡallibā		نُغَلِّبْ nuḡallib	تُغَلِّبُوا tuḡallibū	يُغَلِّبُوا yuḡallibū
	f		تُغَلِّبِي tuḡallibī	تُغَلِّبْ tuḡallib			تُغَلِّبَا tuḡallibā			تُغَلِّبْنَ tuḡallibna	يُغَلِّبْنَ yuḡallibna
imperative الْأَمْر	m		غَلِّبْ ḡallib			غَلِّبَا ḡallibā				غَلِّبُوا ḡallibū
	f		غَلِّبِي ḡallibī							غَلِّبْنَ ḡallibna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	غُلِّبْتُ ḡullibtu	غُلِّبْتَ ḡullibta	غُلِّبَ ḡulliba		غُلِّبْتُمَا ḡullibtumā	غُلِّبَا ḡullibā		غُلِّبْنَا ḡullibnā	غُلِّبْتُمْ ḡullibtum	غُلِّبُوا ḡullibū
	f		غُلِّبْتِ ḡullibti	غُلِّبَتْ ḡullibat			غُلِّبَتَا ḡullibatā			غُلِّبْتُنَّ ḡullibtunna	غُلِّبْنَ ḡullibna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُغَلَّبُ ʔuḡallabu	تُغَلَّبُ tuḡallabu	يُغَلَّبُ yuḡallabu		تُغَلَّبَانِ tuḡallabāni	يُغَلَّبَانِ yuḡallabāni		نُغَلَّبُ nuḡallabu	تُغَلَّبُونَ tuḡallabūna	يُغَلَّبُونَ yuḡallabūna
	f		تُغَلَّبِينَ tuḡallabīna	تُغَلَّبُ tuḡallabu			تُغَلَّبَانِ tuḡallabāni			تُغَلَّبْنَ tuḡallabna	يُغَلَّبْنَ yuḡallabna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُغَلَّبَ ʔuḡallaba	تُغَلَّبَ tuḡallaba	يُغَلَّبَ yuḡallaba		تُغَلَّبَا tuḡallabā	يُغَلَّبَا yuḡallabā		نُغَلَّبَ nuḡallaba	تُغَلَّبُوا tuḡallabū	يُغَلَّبُوا yuḡallabū
	f		تُغَلَّبِي tuḡallabī	تُغَلَّبَ tuḡallaba			تُغَلَّبَا tuḡallabā			تُغَلَّبْنَ tuḡallabna	يُغَلَّبْنَ yuḡallabna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُغَلَّبْ ʔuḡallab	تُغَلَّبْ tuḡallab	يُغَلَّبْ yuḡallab		تُغَلَّبَا tuḡallabā	يُغَلَّبَا yuḡallabā		نُغَلَّبْ nuḡallab	تُغَلَّبُوا tuḡallabū	يُغَلَّبُوا yuḡallabū
	f		تُغَلَّبِي tuḡallabī	تُغَلَّبْ tuḡallab			تُغَلَّبَا tuḡallabā			تُغَلَّبْنَ tuḡallabna	يُغَلَّبْنَ yuḡallabna

Etymology 1.3

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣalb/

Noun

غَلْب • (ḡalb) m

1. verbal noun of غَلَبَ (ḡalaba)

Declension

Declension of noun غَلْب (ḡalb)

singular	basic singular triptote
	indefinite	definite	construct
informal	غَلْب ḡalb	الْغَلْب al-ḡalb	غَلْب ḡalb
nominative	غَلْبٌ ḡalbun	الْغَلْبُ al-ḡalbu	غَلْبُ ḡalbu
accusative	غَلْبًا ḡalban	الْغَلْبَ al-ḡalba	غَلْبَ ḡalba
genitive	غَلْبٍ ḡalbin	الْغَلْبِ al-ḡalbi	غَلْبِ ḡalbi

Etymology 1.4

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣa.lab/

Noun

غَلَب • (ḡalab) m

1. verbal noun of غَلَبَ (ḡalaba)

Declension

Declension of noun غَلَب (ḡalab)

singular	basic singular triptote
	indefinite	definite	construct
informal	غَلَب ḡalab	الْغَلَب al-ḡalab	غَلَب ḡalab
nominative	غَلَبٌ ḡalabun	الْغَلَبُ al-ḡalabu	غَلَبُ ḡalabu
accusative	غَلَبًا ḡalaban	الْغَلَبَ al-ḡalaba	غَلَبَ ḡalaba
genitive	غَلَبٍ ḡalabin	الْغَلَبِ al-ḡalabi	غَلَبِ ḡalabi

Etymology 2.1

Compare أغْلَب (“thick-necked”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣa.li.ba/

Verb

غَلِبَ • (ḡaliba) I (non-past يَغْلَبُ (yaḡlabu), verbal noun غَلَب (ḡalab))

1. (intransitive) to be or become thick-necked

Conjugation

Conjugation of غَلِبَ (I, sound, i ~ a, no passive, verbal noun غَلَب)

verbal noun الْمَصْدَر						غَلَب ḡalab
active participle اِسْم الْفَاعِل						أَغْلَب ʔaḡlab
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	غَلِبْتُ ḡalibtu	غَلِبْتَ ḡalibta	غَلِبَ ḡaliba		غَلِبْتُمَا ḡalibtumā	غَلِبَا ḡalibā		غَلِبْنَا ḡalibnā	غَلِبْتُمْ ḡalibtum	غَلِبُوا ḡalibū
	f		غَلِبْتِ ḡalibti	غَلِبَتْ ḡalibat			غَلِبَتَا ḡalibatā			غَلِبْتُنَّ ḡalibtunna	غَلِبْنَ ḡalibna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَغْلَبُ ʔaḡlabu	تَغْلَبُ taḡlabu	يَغْلَبُ yaḡlabu		تَغْلَبَانِ taḡlabāni	يَغْلَبَانِ yaḡlabāni		نَغْلَبُ naḡlabu	تَغْلَبُونَ taḡlabūna	يَغْلَبُونَ yaḡlabūna
	f		تَغْلَبِينَ taḡlabīna	تَغْلَبُ taḡlabu			تَغْلَبَانِ taḡlabāni			تَغْلَبْنَ taḡlabna	يَغْلَبْنَ yaḡlabna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَغْلَبَ ʔaḡlaba	تَغْلَبَ taḡlaba	يَغْلَبَ yaḡlaba		تَغْلَبَا taḡlabā	يَغْلَبَا yaḡlabā		نَغْلَبَ naḡlaba	تَغْلَبُوا taḡlabū	يَغْلَبُوا yaḡlabū
	f		تَغْلَبِي taḡlabī	تَغْلَبَ taḡlaba			تَغْلَبَا taḡlabā			تَغْلَبْنَ taḡlabna	يَغْلَبْنَ yaḡlabna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَغْلَبْ ʔaḡlab	تَغْلَبْ taḡlab	يَغْلَبْ yaḡlab		تَغْلَبَا taḡlabā	يَغْلَبَا yaḡlabā		نَغْلَبْ naḡlab	تَغْلَبُوا taḡlabū	يَغْلَبُوا yaḡlabū
	f		تَغْلَبِي taḡlabī	تَغْلَبْ taḡlab			تَغْلَبَا taḡlabā			تَغْلَبْنَ taḡlabna	يَغْلَبْنَ yaḡlabna
imperative الْأَمْر	m		اِغْلَبْ iḡlab			اِغْلَبَا iḡlabā				اِغْلَبُوا iḡlabū
	f		اِغْلَبِي iḡlabī							اِغْلَبْنَ iḡlabna

Etymology 2.2

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣa.lab/

Noun

غَلَب • (ḡalab) m

1. verbal noun of غَلِبَ (ḡaliba)

Declension

Declension of noun غَلَب (ḡalab)

singular	basic singular triptote
	indefinite	definite	construct
informal	غَلَب ḡalab	الْغَلَب al-ḡalab	غَلَب ḡalab
nominative	غَلَبٌ ḡalabun	الْغَلَبُ al-ḡalabu	غَلَبُ ḡalabu
accusative	غَلَبًا ḡalaban	الْغَلَبَ al-ḡalaba	غَلَبَ ḡalaba
genitive	غَلَبٍ ḡalabin	الْغَلَبِ al-ḡalabi	غَلَبِ ḡalabi

References

• Lane, Edward William (1863-1893) “غلب”, in Arabic-English Lexicon, London: Williams & Norgate.
• Steingass, Francis Joseph (1884) “غلب”, in The Student's Arabic–English Dictionary‎^[1], London: W.H. Allen

South Levantine Arabic

Root
غ ل ب
3 terms

Etymology 1

From Arabic غَلَبَ (ḡalaba).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣa.lab/, [ˈɣa.lab]

• Audio (al-Lidd):

  (file)

Verb

غلب • (ḡalab) I (present بغلب (biḡlib))

1. to defeat

Conjugation

Conjugation of غلب

		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	غلبت (ḡalabt)	غلبت (ḡalabt)	غلب (ḡalab)		غلبنا (ḡalabna)	غلبتو (ḡalabtu)	غلبو (ḡalabu)
	f		غلبتي (ḡalabti)	غلبت (ḡalbat)
present	m	بغلب (baḡlib)	بتغلب (btiḡlib)	بغلب (biḡlib)		منغلب (mniḡlib)	بتغلبو (btiḡlibu)	بغلبو (biḡlibu)
	f		بتغلبي (btiḡlibi)	بتغلب (btiḡlib)
subjunctive	m	أغلب (ʔaḡlib)	تغلب (tiḡlib)	يغلب (yiḡlib)		نغلب (niḡlib)	تغلبو (tiḡlibu)	يغلبو (yiḡlibu)
	f		تغلبي (tiḡlibi)	تغلب (tiḡlib)
imperative	m		اغلب (iḡlib)				اغلبو (iḡlibu)
	f		اغلبي (iḡlibi)

Etymology 2

From Arabic غَلَّبَ (ḡallaba).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣal.lab/, [ˈɣal.lab]

• Audio (al-Lidd):

  (file)

Verb

غلّب • (ḡallab) II (present بغلّب (biḡalleb))

1. (transitive) to bother, to be a nuisance

   Synonym: زعج (zaʕaj)

2. (reflexive, by extension) to take the trouble

   Synonym: تغلّب (tḡallab)

   شكرًا ماما، غلّبتي حالك.

   šukran māmā, ḡallabti ḥālek

   Thanks mom, you didn't have to.

   (literally, “Thanks mom, you took the trouble [to do it].”)

Conjugation

Conjugation of غلب

		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	غلّبت (ḡallabt)	غلّبت (ḡallabt)	غلّب (ḡallab)		غلّبنا (ḡallabna)	غلّبتو (ḡallabtu)	غلّبو (ḡallabu)
	f		غلّبتي (ḡallabti)	غلّبت (ḡallabat)
present	m	بغلّب (baḡallib)	بتغلّب (bitḡallib)	بغلّب (biḡallib)		منغلّب (minḡallib)	بتغلّبو (bitḡallbu)	بغلّبو (biḡallbu)
	f		بتغلّبي (bitḡallbi)	بتغلّب (bitḡallib)
subjunctive	m	اغلّب (aḡallib)	تغلّب (tḡallib)	يغلّب (yḡallib)		نغلّب (nḡallib)	تغلّبو (tḡallbu)	يغلّبو (yḡallbu)
	f		تغلّبي (tḡallbi)	تغلّب (tḡallib)
imperative	m		غلّب (ḡallib)				غلّبو (ḡallbu)
	f		غلّبي (ḡallbi)