wokabularz

Polish

Etymology

From wokabuła +‎ -arz.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɔ.kaˈbu.laʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ulaʂ
• Syllabification: wo‧ka‧bu‧larz

Noun

wokabularz m inan (diminutive wokabularzyk)

1. (obsolete) dictionary, glossary, lexicon

   Synonym: słownik

Declension

Declension of wokabularz

	singular	plural
nominative	wokabularz	wokabularze
genitive	wokabularza	wokabularzy
dative	wokabularzowi	wokabularzom
accusative	wokabularz	wokabularze
instrumental	wokabularzem	wokabularzami
locative	wokabularzu	wokabularzach
vocative	wokabularzu	wokabularze

Related terms

noun

• wokabulista
• wokabuła

Further reading

• wokabularz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wokabularz in Polish dictionaries at PWN