Çocuklarımız, eÅŸ olarak seçtiÄŸimiz kiÅŸi ile ortaklaÅŸa Allah’ın bize bağışladığı en büyük nimetlerdendir. Onları çevre baskısına, despot öğretmenlere raÄŸmen en iyi biçimde yetiÅŸtirmek görevimizdir. Öğrenmeyi seven, meraklı, çalışkan, merhametli, barış ve adalet için yüreÄŸi atan, kötü alışkanlıklara karşı bilinçli ve kararlı tavır gösteren ve yüksek ideallere sahip erdemli çocuklar… Ä°ÅŸin ilginci, bunu gerçekleÅŸtirmek için kontrolcü olmamalıyız. Kendi görüş ve isteklerimizi zorla dayatmamalıyız. Bize olan saygılarını kaybettirmeden onlarla arkadaÅŸ olabilmeliyiz. Onlara karşı hoÅŸgörülü olmalıyız, ama bazı acil durumlarda öfkelenmeden bir anne ve baba olarak müdahale edebilmeliyiz. BaÅŸarıları için sürekli ilgi ve sevgi göstererek çocuklarımıza güven vermeliyiz ve konuları sükunetle akıl ve mantık yoluyla ve bilimsel veriler ışığında tartışmalıyız. Çocuklarımızdan da yeni ÅŸeyler öğrenmeye ve kendimizi düzeltmeye açık olmalıyız. Dayatma ile biçimlenmiÅŸ çocuklar psikolojik yönden, genelde ezberletme ile bilgilendirilmiÅŸ çocuklar zihinsel yönden yaralanır, zedelenir. Çocukken duygusal ve entelektüel geliÅŸimleri engellenen ve çarpıtılan kiÅŸiler hayat boyu sıkıntılar çeker. EÄŸer çocukken yaralanmış ve zedelenmiÅŸsek kendimizi tanımaya çalışmalı ve zaaflarımızı mümkün mertebe kontrol altına almaya ve onları çocuklarımıza yansıtmamaya çalışmalıyız. Bunun için Allah’tan yardım istemeliyiz.