Trafikkalfabetet

Trafikkalfabetet er ein enkel, geometrisk grotesk skrift med jamne strektjukner og relativt opne former. Dei fleste bokstavane har rettlinja former og lite kontrast, noko som gjer dei stabile på reflekterande folie og ved trykk i store storleikar.

Skrifta ligg typografisk nær den tyske DIN Mittelschrift (DIN 1451), som sidan 1930-åra har vore standard på tyske vegskilt og seinare har blitt teken i bruk i fleire andre land i Sentral-Europa. Også den britiske skrifttypen Transport (1957), utvikla for vegskilt i Storbritannia, deler dei same grunnprinsippa: høg x-høgd, opne aperturar (opningane i bokstavane) og tydelege skilnader mellom bokstavpar som kan forvekslast i fart.

Trafikkalfabetet skil seg frå desse ved at bokstavformene i større grad er reint konstruktive og mindre humanistiske enn Transport, men også mindre mekaniske enn DIN. Fleire av bokstavane har norsk særpreg, til dømes ein relativt brei O, ein rett avslutta a i éin etasje og ein open e, som er lett å kjenne att i korte og lange ord. Tala er tydeleg differensierte, mellom anna med ein diagonal 7 og ein lukka 4 for å hindre feillesing ved høg fart.

Skrifttypar for vegskilt er i dei fleste land utvikla etter dei same grunnleggjande prinsippa: Dei skal vere tydelege på avstand, kunne lesast i høg fart og redusere risikoen for teiknforveksling. Av den grunn har mange land utforma eigne, nasjonalt standardiserte skriftsnitt som tek omsyn til både lokale forhold og internasjonale krav til skilting.

Typiske skiltfontar blir kjenneteikna av høg x-høgd, store og opne teiknformer som ikkje lukkar seg i reflekslys, og tydelege skilnader mellom bokstav- og talpar som lett kan forvekslast, som I–l, B–8, O–0 og 5–S. Dei har som regel moderat breidde for å gje stabile ordformer, låg kontrast i strekane for å fungere godt på retroreflekterande overflater og god lesbarheit både dag og natt.

• gate-/vegnamnkilt
• trafikkskilt
• skrifttype