vektløfting

Utstyret består av ei metallstong med utskiftbare skivevekter trædd inn på hylser som omgir stonga i kvar ende (skivestong). Stonga åleine veg 20 kilo i konkurransar for menn og 15 kilo i konkurransar for kvinner. Stonga er 2,2 meter lang og har ein diameter på 2,8 centimeter. Hylsene er 5 centimeter i diameter og kan rotere rundt stonga. Greplengda på stonga mellom hylsene er 1,31 meter.

Skivevektene blir låste fast til hylsene mellom faste skivestopparar på innsida og 2,5 kilo tunge skivelåsar på utsida. Vektskivene har faste vekter på 25, 20, 15, 10, 5, 2,5, 2, 1,5 og 0,5 kilo. Dei fire tyngste har ein diameter på 45 centimeter og er dekte av plast eller gummi i ulike fargar.

I rykk skal skivestonga løftast over hovudet i éi rørsle. Dette skjer medan ein sit på huk (sitjerykk) eller ved at det eine beinet blir sett fram bøygd og det andre strekt tilbake (splittutfall), før løftaren reiser seg til strake bein.

I støyt er løftet delt i to fasar: frivending og overstøyt. I frivendinga blir skivestonga løfta i éi rørsle opp til brystet i skulderhøgd gjennom sitjevending eller splittutfall. I overstøyten blir stonga løfta over hovudet gjennom eit djupt splittutfall. Mellom frivending og overstøyt kan løftaren leggje skivestonga til rette på brystet og justere grepet, men løftaren må vere i ro før hen byrjar på overstøyten. I både rykk og støyt skal beina vere parallelle med kroppsplanet, og stonga og løftaren skal vere i ro før løftet kan godkjennast og skivestonga kan setjast ned.

Til og med 1972 var det også ei tredje øving kalla press. Øvinga var, som støyt, delt i to fasar, men frå brystet skulle løftaren presse skivestonga opp over hovudet utan å bøye beina.

I kvar øving har utøvaren tre forsøk med valfrie vekter. Etter eit vellykka løft går hen vidare til ei minst 1 kilo tyngre vekt (tidlegare minst 2,5 kilo tyngre); etter eit mislykka forsøk kan hen prøve ein gong til med same vekt. Ved rekordforsøk kan ein få ytterlegare forsøk.

Løftet vert utført på ei 4 × 4 meter stor plattform og må byrjast på seinast eitt minutt etter at løftaren har blitt ropt inn. Unntaket er dersom utøvaren løftar etter seg sjølv, utan andre utøvarar mellom forsøka. Då har vedkomande to minutt på seg.

Løftet må godkjennast av minst to av dei tre dommarane. Domarane viser kvit lampe for godkjent løft eller raud lampe for underkjent løft.

Opphavet til vektløftinga ligg langt tilbake i tid i form av løfting av tunge steinar. Moderne vektløfting stammar frå Mellom-Europa midt på 1800-talet. Ein løfta då faste jernvekter i form av kulestenger eller jernkuler. «Sterke menn» reiste rundt og heldt oppvisningar, og den første store internasjonale konkurransen for menn blei halden i 1891.

Offisielle VM for menn er arrangerte frå 1905. Vektløfting stod på programmet i OL i 1896, 1904 og 1906, deretter frå og med 1920 etter at skivestonga var funnen opp. Til og med 1924 var det også OL-konkurransar i einarmsløft, deretter berre tohands trekamp (press, rykk og støyt) og frå og med 1976 tokamp (rykk og støyt). Kvinner deltok i VM frå 1987 og OL frå 2000.

Det internasjonale forbundet, International Weightlifting Federation (IWF), blei stifta i 1920 som Fédération Haltérophile Internationale, men reknar historia si tilbake til 1905, då den første internasjonale vektløftarorganisasjonen kom.

Det internasjonale vektløftarforbundet (IWF) innførte sommaren 2025 ti nye vektklassar for kvinner og menn. Tala viser den øvre grensa for kvar klasse på seniornivå (utanom den tyngste klassen).

Verdsrekordane i dei tyngste vektklassane var inntil juni 2025 sett av Lasha Talakhadze frå Georgia og Li Wenwen frå Kina. Talakhadze hadde alle tre verdsrekordane i +109-kilosklassen for menn med serien 225 kg i rykk, 267 kg i støyt og 492 kg samanlagt. Alle rekordane blei sette under VM i Tasjkent (Usbekistan) i desember 2021. På kvinnesida hadde Li Wenwen alle verdsrekordane i +87-kilosklassen med 148 kg i rykk, 187 kg i støyt og 335 kg samanlagt.

Noregs fremste utøvarar i meisterskap har vore Solfrid Koanda (olympisk meister 2024, europameister og verdsmeister), Leif Jenssen (olympisk meister 1972), Eivind Rekustad (VM-bronse og EM-sølv i press), Stian Grimseth (europameister i rykk og EM-bronse samanlagt) og Ruth Kasirye (sølv og bronse i EM).

• vektløfting – kongepokalvinnarar
• Norges Vektløfterforbund
• styrkeløft

• International Weightlifting Federation: Verdsrekordar i vektløfting
• International Weightlifting Federation: Nye vektklassar frå 1. juni 2025